Στις 11/01/2011 στην Ηγουμενίτσα, στο σημείο όπου μαζεύονται οι μετανάστες (στη γέφυρα, αρχή Εγνατίας), οδηγός από ανοιχτό παράθυρο πυροβολεί σχεδόν εξ επαφής μετανάστη στο κεφάλι, ενώ οι μπάτσοι, σε απόσταση 20 μέτρων από το περιστατικό δεν δείχνουν ιδιαίτερη ανησυχία. Ανάλογες δολοφονικές επιθέσεις  εναντίον μεταναστών έχουν γίνει και στο παρελθόν. Αυτή τη στιγμή μεγάλος αριθμός ατόμων (μετανάστες-πρόσφυγες) ζουν εκεί, κάτω από άθλιες συνθήκες δεχόμενοι όχι μόνο το κοινωνικό ρατσισμό και τη περιθωριοποίηση αλλά και συνεχόμενες επιθέσεις και τραμπουκισμούς από ακροδεξιές οργανώσεις και δήθεν αγανακτισμένους πολίτες με την ανοχή των μπάτσων. Αντίστοιχα περιστατικά συμβαίνουν σε πολλές άλλες πόλεις ,και είτε γίνονται γνωστά είτε αποκρύπτονται ηθελημένα.

Με άλλα λόγια, οι ακροδεξιές- φασιστικές συμμορίες δρουν ανενόχλητα μέσα στην κοινωνία προπαγανδίζοντας ιδέες περί καθαρότητας της φυλής και μισαλλοδοξίας. Αυτό αποδεικνύει την ανοχή και σε πολλές περιπτώσεις συνεργασία του κράτους που διαδίδει με κάθε ευκαιρία μέσω των μηχανισμών του(στρατός, μπάτσοι-ΜΜΕ-φασιστάκια)τις ιδέες της εθνικής ενότητας με απώτερο σκοπό να αποκτήσει ο κάθε πολίτης “εθνική” ταυτότητα. Η εθνική ταυτότητα αποτελεί την καραμέλα που τους γλυκαίνει με τα δήθεν εθνικά συμφέροντα προκειμένου να υποτάσσονται και να συναινούν στα παράλογα και καταπιεστικά μέτρα που επιβάλλει η εκάστοτε κυβέρνηση.

Ταυτόχρονα, αυτές οι ίδιες κυβερνήσεις του κάθε κράτους συνεργάζονται αρμονικότατα μεταξύ τους (σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο) για να πετύχουν οικονομικές και άλλες συμφωνίες. Στο βωμό των οικονομικών τους συμφερόντων σφαγιάζονται ακόμη και ολόκληροι λαοί  από τους κατευθυνόμενους πολέμους. Αυτοί οι πόλεμοι, που διεξάγονται για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους είναι το αίτιο που δημιουργεί μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα προς τις ίδιες χώρες που τους έχουν υποκινήσει. Όταν μετανάστες και πρόσφυγες, πέφτοντας θύματα εκμετάλλευσης από δουλεμπόρους και μαφία, φτάσουν σε κάποιο κράτος, ακολουθείται μία πάγια τακτική τεχνητής παρανομίας που στην ουσία φροντίζει αυτοί οι  άνθρωποι να μένουν για πάντα “χωρίς χαρτιά” αντιμέτωποι με τη βία των μπάτσων και των εργοδοτών και τη ρατσιστική συμπεριφορά(που έχει καλλιεργηθεί από πριν).

Το παράδοξο είναι ότι, παρόλο που ο στρατός κάθε κράτους συμμετέχει σε αυτούς τους πολέμους και συνεργάζεται με άλλα κράτη παγκοσμίως, ή κάνει κοινές ασκήσεις με κράτη που εσωτερικά θεωρούνται “εθνικοί εχθροί” , αποτελεί φυτώριο εθνικιστικών και φασιστικών ιδεών.

Τα κλασσικά πιόνια  που χρησιμοποιεί το κράτος για να ασκήσει πίεση στην κοινωνία είναι το γνωστό ντουέτο μπάτσοι-παρακράτος. Είναι εμφανής η αδιαφορία των “προστατών του πολίτη” κάθε φορά που δράσεις ακροδεξιών και άλλων παρακρατικών ομάδων απειλούν την ευρύτερη κοινωνία καθώς και η συνεργασία τους για την καταστολή των κοινωνικών αγώνων. Εξάλλου όπου δεν φτάνει το γκλομπ του μπάτσου φτάνει το χέρι του φασίστα.

Δεν πρέπει να υποτιμηθεί ο ρόλος των  ΜΜΕξαπάτησης που άλλοτε υπερτονίζουν γεγονότα και άλλοτε σιωπούν εντελώς, ανάλογα με τα συμφέροντα της εξουσίας, προπαγανδίζοντας την καραμέλα της εθνικής ενότητας και προβάλλοντας εσωτερικούς εχθρούς στα πρόσωπα των μεταναστών και των αλληλέγγυων τους. Το πιο επίκαιρο και πρόσφατο παράδειγμα είναι η εμμονή τους με την απεργία πείνας των 250 μεταναστών στην Νομική Αθήνας που αναδείχθηκε στα μέσα ως αυθαιρεσία και εγκληματική πράξη,  παραβλέποντας ότι το πραγματικό έγκλημα σε αυτή την υπόθεση είναι ότι τους αρνούνται αυτονόητα δικαιώματα. Με τον τρόπο παρουσίασης αυτής της είδησης έκαναν επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο το οποίο έχει κατακτηθεί από κοινωνικούς αγώνες και υπάρχει για να τους στεγάζει και να τους στηρίζει. Συμπερασματικά, αυτό που τους ενοχλεί αλλά και τους τρομάζει δεν είναι η κατάληψη ενός χώρου από μόνη της, αλλά οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι και οι κοινωνικοί αγώνες οι οποίοι έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το υπάρχον σύστημα.

Το κράτος εκφραζόμενο μέσα από το υπάρχον, χρησιμοποιεί τις παραπάνω τακτικές για να διαχωρίζει τους ανθρώπους και να τους κατηγοριοποιεί σε κάστες που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Αυτός ο ανταγωνισμός δεν προκλήθηκε εξαιτίας των μεταναστών αλλά αποτελεί κομμάτι του συστήματος.

Φαίνεται ξεκάθαρα πλέον ότι η απάντηση σε αυτό το στημένο παιχνίδι των εκμεταλλευτών, δεν μπορεί να είναι άλλη παρά η δημιουργία ταξικής συνείδησης και ως αποτέλεσμα αυτού οι συνεχόμενοι ταξικοί αγώνες με τον σκοπό την διάλυση του υπάρχοντος. Ουτοπία δεν είναι να πιστεύεις πως ο κόσμος θα αλλάξει, ουτοπία είναι να πιστεύεις πως ο κόσμος θα παραμείνει ίδιος.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Πρωτοβουλία αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού

για αλληλεγγύη στους μετανάστες