Αρχείο κατηγορίας ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Σχετικα με τους «προστατες του πολιτη» στο ρεθυμνο

Τρίτη 14.06, γύρω στις 8 με 9 μ.μ. μπροστά από τα σκαλάκια του «μουσείου» στην παλιά πόλη, ένα ζευγάρι, κάνοντας διάλειμμα από τη βραδινή τους έξοδο, κάθεται στο πεζούλι, στην άκρη του δρόμου. Ενώ κάθονταν αμέριμνοι, μερικοί ένστολοι «προστάτες του πολίτη» που βρίσκονταν απέναντι, άρχισαν να τους φωνάζουν να φύγουν από το δρόμο, γιατί ο δρόμος έπρεπε να είναι «ανοιχτός» για να περάσει η φλόγα για τους παραολυμπιακούς αγώνες. Ώσπου να καταλάβει, το ζευγάρι, τι θα γινόταν και γιατί έπρεπε να σηκωθούν, ένας μπάτσος τραβάει την κοπέλα, σέρνοντας την βίαια στο δρόμο. Όπως ήταν επόμενο, ο τριγύρω κόσμος ξεσηκώθηκε και άρχισε να διαμαρτύρεται ενάντια σ’αυτή την αναίτια πράξη βίας, ενώ ο μπάτσος που έσερνε την κοπέλα, τραμπούκιζε όσους προσπάθησαν να παρέμβουν, με την ατάκα «αν δε σας αρέσει, κάντε μου μήνυση, είμαι υποδιοικητής» (καμαρώνοντας για τα γαλόνια του). Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι και τα φασιστάκια-φιλαράκια των μπάτσων πετάχτηκαν από τις τρύπες τους να υπερασπιστούν τον δικό τους απέναντι στον κόσμο που τον έκραζε για την απρόκλητη επίθεση και την εξουσιαστική συμπεριφορά. Η κατάληξη του περιστατικού ήταν η προσαγωγή του φίλου της κοπέλας στο τμήμα, ενώ ταυτόχρονα η φλόγα διέσχιζε το δρόμο με την περήφανη συνοδεία των χοιρινών, διαδίδοντας το «ολυμπιακό» πνεύμα …

 

ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ‘73

 

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

 

 

ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ Ή ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

«Πανεπιστημίου. Ένα πλήθος διαδηλωτών αποτελούμενο από σωματεία και συνελεύσεις γειτονιάς έχει γίνει μία μάζα ανθρώπων που προσπαθεί να καλυφθεί από λυσσασμένα γκλόμπς αστυνομικών, χειροβομβίδες κρότου λάμψης και δακρυγόνα που κατευθύνονται μόνο στα κεφάλια μας. Άνθρωποι γύρω μου καταρρέουν και ποδοπατούνται από αστυνομικές μπότες. Όταν καταφέρνω να δω τριγύρω, βλέπω έναν διαδηλωτή με πρόσωπο πλημμυρισμένο στο αίμα. Τρέχω κοντά του, τον τραβάω απ’ το χέρι, προσπαθώ να τον ηρεμήσω, να απομακρυνθούμε από εκεί.

-Δεν μπορώ να τρέξω, μου λέει, πονάει το αφτί μου.

– Ηρέμησε, θα μπούμε σε αυτό το δρομάκι.

Στρίβουμε μου στην Αμερικής. Ο μαζεμένος κόσμος στο πεζοδρόμιο μας λέει ότι μέσα στην στοά υπάρχει φαρμακείο. Μπαίνουμε, του ξεπλένω το ματωμένο κεφάλι.

– Μην ανησυχείς, λέω, έχεις ένα τραύμα ψηλά στο κεφάλι. Πονάς;

– Ναι, πολύ, με πονάει και το αφτί μου, τρέχει αίμα.

Κάθεται, με τρομερή δυσκολία προσπαθεί να πιέζει το τραύμα στο κεφάλι. Οι μαγαζάτορες βγαίνουν έξω, το αφτί αιμορραγεί συνεχώς, το ΕΚΑΒ μας λέει ότι δέχεται συνεχώς κλήσεις για ανοιγμένα κεφάλια, θα αργήσει.

– Πως σε λένε;

– Γιάννη.

–  Ήσουν σε κάποιο μπλοκ;

– Στο πανό του πάρκου Κύπρου και Πατησίων.

Μαζεύεται κόσμος, ο Γιάννης χλομιάζει, προσπαθούμε να τον χαλαρώσουμε, να το κρατήσουμε ξύπνιο. Κάποιοι καταφέρνουν να σταματήσουν ένα ασθενοφόρο στη Σταδίου. Αρχικά δεν τον παίρνει, γιατί χτυπημένοι άνθρωποι περιμένουν πιο κάτω, αλλά ο κόσμος όλος τον σηκώνουμε στα χέρια και τον οδηγούμε εκεί, ενώ το πλήθος που έχει μαζευτεί γιουχάρει οργισμένα τις διμοιρίες που προσπερνάνε χαρωπά από μπροστά.

– Άντε για κανένα ραμματάκι, γελάει ένας μπάτσος.

Προθανάτια κατάσταση, λένε όταν ο Γιάννης φτάνει στο νοσοκομείο.

Δήλωση εκπροσώπου τύπου της ελληνικής αστυνομίας:

«Μας γνωστοποιήθηκε ότι βρέθηκε ένας σοβαρά τραυματίας, ο οποίος μπήκε σε χειρουργείο. Με τη μέχρι τώρα έρευνα δεν έχουμε κάποια συγκεκριμένη αναφορά για το τι έχει συμβεί. Είναι εντυπωσιακό και για εμάς, και για τον λόγο αυτό, ανώτατοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. διερευνούν την υπόθεση. Οι έρευνες συνεχίζονται. Πάντως, δεν υπήρχε περίπτωση να εντοπίσουμε έναν άνθρωπο σοβαρά τραυματισμένο και να τον αφήσουμε σε αυτή την κατάσταση, χωρίς να του παράσχουμε τις πρώτες βοήθειες».

Όταν ο πιο διεφθαρμένος μηχανισμός ενός εξίσου διεφθαρμένου συστήματος μπορεί τόσο αδίστακτα να ξυλοκοπεί ακόμα και ως θανάτου, τότε είναι ικανός να αναπαράγει ένα τέτοιο ψέμα απλώς σαν κακόγουστο μακάβριο αστείο.»

(το παραπάνω είναι μαρτυρία από την πορεία της 11/5)

 

Σε ένα χρονικό πλαίσιο που η ζωή εργαζομένων και ανέργων εξαθλιώνεται ακόμα περισσότερο, η «δημοκρατία» δείχνει το αληθινό της πρόσωπο, το οποίο είναι η καταστολή και ο φασισμός!

Παραδείγματα αυτής της «δημοκρατίας» αποτελούν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών.

  • 10/5: Όλο το βράδυ οι φασίστες αλωνίζουν με την συντροφιά μπάτσων στο κέντρο της Αθήνας επιτιθέμενοι σε οποίον μετανάστη βρεθεί στο διάβα τους. Επιθέσεις σημειώνονται και στις καταλήψεις Βίλλα Αμαλίας και Σκαραμαγκά, οι οποίες  αποκρούονται.
  • 11/5: Ημέρα γενικής απεργίας και έχουν προγραμματιστεί πορείες σε όλες της πόλεις. Στην Αθήνα συγκεκριμένα μπλοκ δέχονται δολοφονικές επιθέσεις από τις δυνάμεις καταστολής του κράτους. Η πορεία πνίγεται στο αίμα! Δεκάδες άνθρωποι καταλήγουν στα νοσοκομεία σοβαρά χτυπημένοι, μεταξύ αυτών και ο εργαζόμενος Γιάννης Κ. που αυτή την στιγμή δίνει μάχη για την ζωή του, ενώ ο Μ.Π. 29 ετών έχασε την σπλήνα του μετά από ξυλοδαρμό, οι μπάτσοι ανέφεραν ότι “έπεσε ενώ τον κυνηγούσαν σε πεζοδρόμιο”.  Ταυτόχρονα οι φασίστες (που έχουν βγει και πάλι στους δρόμους) δολοφονούν εν ψυχρώ μετανάστη στα Κ. Πατήσια..
  • 12/5: Tα ξημερώματα κόσμος βγήκε στην πόλη του Ρεθύμνου για συνθήματα με αφορμή την άγρια καταστολή της απεργιακής διαδήλωσης στην Αθήνα και τον βαρύ τραυματισμό του Γ.Κ. Έγιναν αντιληπτοί έξω από το δημαρχείο από τζιπάκι με μπάτσους. Μετά από κυνήγι στη γύρω περιοχή έπιασαν 3 άτομα και τα προσήγαγαν στο αστυνομικό τμήμα αφού τους πέρασαν χειροπέδες. Αμέσως ειδοποιήθηκε κόσμος και ορίστηκε σημείο προσυγκέντρωσης λίγο μακρύτερα, ώστε να πάει ο κόσμος συντονισμένα. Κάποιοι εκπρόσωποι φοιτητικών παρατάξεων αποφάσισαν να πάνε μόνοι τους κατευθείαν στο αστυνομικό τμήμα με αποτέλεσμα να τους προσαγάγουν και αυτούς. Τελικά, όλοι οι προσαχθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, μετά  από ώρες κράτησης, γύρω στις 6 το πρωί.

Όταν ο αγώνας των εργαζόμενων για στοιχειώδη δικαιώματα και αξιοπρέπεια μετατρέπεται σε αγώνα για την ίδια τους τη ζωή, επειδή οι εξουσιαστές δολοφονούν κατά βούληση, η όξυνση των ταξικών και κοινωνικών αγώνων είναι μονόδρομος!

 

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

 

ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

 

 

 

Ξύλο, παρελάσεις και άγριες καταστάσεις…

Κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου, ενώ εξουσιαστές και πολιτικάντηδες κάθε είδους έκαναν δηλώσεις περί «εθνικών ιδανικών» και «πνεύματος ενότητας για να ξεπεραστεί η κρίση», σε πολλά μέρη άνθρωποι βγήκαν στο δρόμο για παρεμβάσεις. Στο ρέθυμνο, μέλη των πρωτοβάθμιων σωματείων και οργανώσεων της αριστεράς συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Πλησιάζοντας την εξέδρα των επισήμων περικυκλώθηκαν από μπάτσους, οι οποίοι τους χτύπησαν άγρια τραυματίζοντάς τους και προσήγαγαν κάποιους από αυτούς. Παράλληλα, έκαναν βίαιη προσαγωγή με χειροπέδες σε τρίτο άτομο που φωτογράφιζε το γεγονός, του αφαίρεσαν τη φωτογραφική μηχανή και έσβησαν τις φωτογραφίες που κατέγραφαν την επίθεση της αστυνομίας. Οι μπάτσοι απέκλεισαν τον δρόμο, ώστε να μην κινηθεί ο κόσμος που ήταν εκεί προς το τμήμα. Παρά τις προσπάθειές τους, μαζεύτηκε αλληλέγγυος κόσμος έξω από το τμήμα και οι προσαχθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι.

Το παραπάνω γεγονός έρχεται να προστεθεί σε μια μακροσκελή λίστα από κατασταλτικές πρακτικές που εφαρμόζει το κράτος. Οι πρακτικές αυτές ποικίλλουν από τη χρήση αστυνομικής βίας για να καταπνίξουν δυναμικές διαδηλώσεις και πορείες, τις αναίτιες συλλήψεις αγωνιστών ή ανθρώπων που κινούνται σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους, τις φασιστικές-παρακρατικές επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και ανθρώπους ως την κήρυξη δυναμικών απεργιών σε παράνομες και την πολιτική επιστράτευση των απεργών, ως τις εκκενώσεις απελευθερωμένων κοινωνικών χώρων, ακόμα και την αλλαγή των νόμων για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα μεγαλοεταιρειών. Οι κατασταλτικές προσπάθειες συμβαδίζουν με τη γενικότερη επιδίωξη του κράτους να ποινικοποιήσει πολιτικά φρονήματα που έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του, και μαζί με αυτά κάθε προσπάθεια των από κάτω (εργαζόμενοι, φοιτητές, άνεργοι κλπ) να αντιτεθούν στις πιέσεις που τους ασκεί και να πάρουν στα χέρια τους τις ζωές τους.

Στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης, μιας περιόδου όπου η περαιτέρω εξαθλίωση των εργαζομένων θεωρείται μονόδρομος για την ευημερία του κράτους κεφαλαίου και οι αλλαγές που γίνονται παίρνουν πίσω ακόμα και τα ελάχιστα κοινωνικά κεκτημένα που υπάρχουν (και που μάλιστα κατακτήθηκαν μέσα από αγώνες), η εξουσία προσπαθεί να προλάβει τις κοινωνικές αναταραχές και να εδραιώσει την κυριαρχία της. Το κράτος διαθέτει το μονοπώλιο της φυσικής βίας για να διασφαλίζει τάχα την ελευθερία μας· ωστόσο, τη χρησιμοποιεί ως μέσο επιβολής, διατήρησης των εξουσιαστικών συμπλεγμάτων, ως μέσο καταπίεσης, καταστολής, ελέγχου σε ιδεολογικό επίπεδο, αλλά και σε θεσμικό επίπεδο (φυλακές, ιδρύματα, ψυχιατρεία). Αποκτά την κοινωνική ανοχή και συναίνεση για τη βία που ασκεί μέσω της νομοθετικής εξουσίας. Τον τελευταίο καιρό, όλο και περισσότερο, η εξουσία ταυτίζεται με τη νομοθετική εξουσία και αυτό γίνεται πιο χειροπιαστό με τις εκ περιτροπής αλλαγές σε νόμους και σύνταγμα ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντα (παραδείγματα αυτού είναι ο τρομο-νόμος και η πρόσφατη αλλαγή του νόμου για τα διόδια). Συνεπώς, το κράτος λειτουργεί ολοκληρωτικά και -στην προσπάθειά του να προστατευθεί- αποχωρίζεται όλο και περισσότερο το δημοκρατικό του προσωπείο και φανερώνει το φασισμό που επιμελώς έκρυβε άλλοτε.

Για να γυρίσουμε, λοιπόν, στο αρχικό γεγονός, της 25ης Μαρτίου, είναι προτιμότερο για το κράτος να θυμόμαστε μία επετειακή ημερομηνία κατά την οποία κάποιοι αντιστάθηκαν και ξεκίνησαν τον αγώνα εναντίον των «εθνικών εχθρών», παρά να θυμηθούμε ότι ο πραγματικός εχθρός είναι αυτοί που μας εκμεταλλεύονται και πλουτίζουν εις βάρος μας και να ξεκινήσουμε ταξικούς αγώνες. Η άμεση και βίαιη καταστολή που δέχτηκαν οι άνθρωποι που θέλησαν να διαμαρτυρηθούν στο ρέθυμνο είναι ενδεικτική των διαθέσεων της εξουσίας απέναντι σε όλους μας. Δεν είναι ότι πραγματικά νιώθει να απειλείται από την έκφραση διαμαρτυρίας ή την πορεία μιας ομάδας ατόμων, είναι η ιδέα που κρύβεται πίσω από κάθε τέτοια πράξη που τρομάζει την εξουσία. Η σκέψη ότι κάθε μέρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την εκμετάλλευση που υφίστανται και ότι μπορούν να παλέψουν για να το αλλάξουν αυτό. Στις παρούσες συνθήκες, λοιπόν, ο φόβος των εξουσιαστών είναι δικαιολογημένος, καθώς η «κρίση» μπορεί να αποτελεί ευκαιρία για να πλουτίσουν παραπάνω τα αφεντικά, μπορεί όμως και να μετατραπεί σε ευκαιρία για να διεκδικήσουν οι καταπιεσμένοι την αξιοπρέπειά τους.

ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ.

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΥΡΙΜΑΧΕΣ


Τη νύχτα στις 23/10/2010 το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι δέχθηκε εμπρηστική επίθεση. Στο φως της επόμενης μέρας αποκαλύφθηκε όχι μόνο η καταστροφή της βιβλιοθήκης και του αρχείου, αλλά και οι τεράστιες υλικές ζημιές του κτιρίου, με την υπογραφή της ναζιστικής συμμορίας ΟΕΡ.

 

Στις παρούσες συνθήκες η εξουσία απειλεί να μας εξαθλιώσει ακόμη περισσότερο. Τα κινήματα, οι κοινωνικοί αγωνιστές και η όποια μορφή αντίδρασης στην καταπίεση του υπάρχοντος συστήματος απαντώνται με άγρια μέτρα καταστολής, συλλήψεις κοινωνικών αγωνιστών, κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους.

 

Το Στέκι μετά από 4 μήνες ανοικοδόμησης, με τη βοήθεια αλληλέγγυων από όλη την ελλάδα, σε πείσμα όσων «πανεπιστημιακών» και μη κύκλων επιθυμούσαν το αντίθετο επισκευάστηκε, οχυρώθηκε και είναι έτοιμο να στεγάσει εκ νέου δράσεις και ανθρώπους που αντιτίθενται στη σαπίλα του υπάρχοντος, προτάσσοντας την Αυτό-οργάνωση, την Ισότητα και την Αλληλεγγύη.

 

Σε συσχετισμό με τα παραπάνω βρισκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των διωκόμενων απ’ τα γεγονότα εκκένωσης της Κατάληψης ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο, στις 16/2, οι οποίοι βρίσκονται στα χέρια του κράτους κατηγορούμενοι για ανυπόστατα κακουργήματα.

 

Στο Στέκι λειτουργεί:

 

Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή: Καφενείο από τις 11:00.

Κάθε Πέμπτη: Προβολές ταινιών από τις 17:30.

 

Πέμπτη 3/3: προβολή και καφενείο εκτάκτως για την οικονομική ενίσχυση των συλληφθέντων του ΠΙΚΠΑ.

Παρασκευή 11/3: καφενείο και στη συνέχεια αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ από τις 20:30 και μετά για την έναρξη λειτουργίας του Στεκιού.

 

Πρόγραμμα προβολών Μαρτίου:

3/3 Ράδιο Αλίκη

10/3 Machete

17/3 Salvador (Puig Antich)

24/3 Οι άνθρωποι που κύκλωσαν το Α

31/3 Η διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας

 

Τακτική Συνέλευση του Στεκιού:

Κάθε Παρασκευή στις 4:00 μμ.

 

Φράχτες, συρματοπλέγματα, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εθνική ενότητα και κολοκύθια τούμπανα

Στις 11/01/2011 στην Ηγουμενίτσα, στο σημείο όπου μαζεύονται οι μετανάστες (στη γέφυρα, αρχή Εγνατίας), οδηγός από ανοιχτό παράθυρο πυροβολεί σχεδόν εξ επαφής μετανάστη στο κεφάλι, ενώ οι μπάτσοι, σε απόσταση 20 μέτρων από το περιστατικό δεν δείχνουν ιδιαίτερη ανησυχία. Ανάλογες δολοφονικές επιθέσεις  εναντίον μεταναστών έχουν γίνει και στο παρελθόν. Αυτή τη στιγμή μεγάλος αριθμός ατόμων (μετανάστες-πρόσφυγες) ζουν εκεί, κάτω από άθλιες συνθήκες δεχόμενοι όχι μόνο το κοινωνικό ρατσισμό και τη περιθωριοποίηση αλλά και συνεχόμενες επιθέσεις και τραμπουκισμούς από ακροδεξιές οργανώσεις και δήθεν αγανακτισμένους πολίτες με την ανοχή των μπάτσων. Αντίστοιχα περιστατικά συμβαίνουν σε πολλές άλλες πόλεις ,και είτε γίνονται γνωστά είτε αποκρύπτονται ηθελημένα.

Με άλλα λόγια, οι ακροδεξιές- φασιστικές συμμορίες δρουν ανενόχλητα μέσα στην κοινωνία προπαγανδίζοντας ιδέες περί καθαρότητας της φυλής και μισαλλοδοξίας. Αυτό αποδεικνύει την ανοχή και σε πολλές περιπτώσεις συνεργασία του κράτους που διαδίδει με κάθε ευκαιρία μέσω των μηχανισμών του(στρατός, μπάτσοι-ΜΜΕ-φασιστάκια)τις ιδέες της εθνικής ενότητας με απώτερο σκοπό να αποκτήσει ο κάθε πολίτης “εθνική” ταυτότητα. Η εθνική ταυτότητα αποτελεί την καραμέλα που τους γλυκαίνει με τα δήθεν εθνικά συμφέροντα προκειμένου να υποτάσσονται και να συναινούν στα παράλογα και καταπιεστικά μέτρα που επιβάλλει η εκάστοτε κυβέρνηση.

Ταυτόχρονα, αυτές οι ίδιες κυβερνήσεις του κάθε κράτους συνεργάζονται αρμονικότατα μεταξύ τους (σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο) για να πετύχουν οικονομικές και άλλες συμφωνίες. Στο βωμό των οικονομικών τους συμφερόντων σφαγιάζονται ακόμη και ολόκληροι λαοί  από τους κατευθυνόμενους πολέμους. Αυτοί οι πόλεμοι, που διεξάγονται για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους είναι το αίτιο που δημιουργεί μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα προς τις ίδιες χώρες που τους έχουν υποκινήσει. Όταν μετανάστες και πρόσφυγες, πέφτοντας θύματα εκμετάλλευσης από δουλεμπόρους και μαφία, φτάσουν σε κάποιο κράτος, ακολουθείται μία πάγια τακτική τεχνητής παρανομίας που στην ουσία φροντίζει αυτοί οι  άνθρωποι να μένουν για πάντα “χωρίς χαρτιά” αντιμέτωποι με τη βία των μπάτσων και των εργοδοτών και τη ρατσιστική συμπεριφορά(που έχει καλλιεργηθεί από πριν).

Το παράδοξο είναι ότι, παρόλο που ο στρατός κάθε κράτους συμμετέχει σε αυτούς τους πολέμους και συνεργάζεται με άλλα κράτη παγκοσμίως, ή κάνει κοινές ασκήσεις με κράτη που εσωτερικά θεωρούνται “εθνικοί εχθροί” , αποτελεί φυτώριο εθνικιστικών και φασιστικών ιδεών.

Τα κλασσικά πιόνια  που χρησιμοποιεί το κράτος για να ασκήσει πίεση στην κοινωνία είναι το γνωστό ντουέτο μπάτσοι-παρακράτος. Είναι εμφανής η αδιαφορία των “προστατών του πολίτη” κάθε φορά που δράσεις ακροδεξιών και άλλων παρακρατικών ομάδων απειλούν την ευρύτερη κοινωνία καθώς και η συνεργασία τους για την καταστολή των κοινωνικών αγώνων. Εξάλλου όπου δεν φτάνει το γκλομπ του μπάτσου φτάνει το χέρι του φασίστα.

Δεν πρέπει να υποτιμηθεί ο ρόλος των  ΜΜΕξαπάτησης που άλλοτε υπερτονίζουν γεγονότα και άλλοτε σιωπούν εντελώς, ανάλογα με τα συμφέροντα της εξουσίας, προπαγανδίζοντας την καραμέλα της εθνικής ενότητας και προβάλλοντας εσωτερικούς εχθρούς στα πρόσωπα των μεταναστών και των αλληλέγγυων τους. Το πιο επίκαιρο και πρόσφατο παράδειγμα είναι η εμμονή τους με την απεργία πείνας των 250 μεταναστών στην Νομική Αθήνας που αναδείχθηκε στα μέσα ως αυθαιρεσία και εγκληματική πράξη,  παραβλέποντας ότι το πραγματικό έγκλημα σε αυτή την υπόθεση είναι ότι τους αρνούνται αυτονόητα δικαιώματα. Με τον τρόπο παρουσίασης αυτής της είδησης έκαναν επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο το οποίο έχει κατακτηθεί από κοινωνικούς αγώνες και υπάρχει για να τους στεγάζει και να τους στηρίζει. Συμπερασματικά, αυτό που τους ενοχλεί αλλά και τους τρομάζει δεν είναι η κατάληψη ενός χώρου από μόνη της, αλλά οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι και οι κοινωνικοί αγώνες οι οποίοι έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το υπάρχον σύστημα.

Το κράτος εκφραζόμενο μέσα από το υπάρχον, χρησιμοποιεί τις παραπάνω τακτικές για να διαχωρίζει τους ανθρώπους και να τους κατηγοριοποιεί σε κάστες που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Αυτός ο ανταγωνισμός δεν προκλήθηκε εξαιτίας των μεταναστών αλλά αποτελεί κομμάτι του συστήματος.

Φαίνεται ξεκάθαρα πλέον ότι η απάντηση σε αυτό το στημένο παιχνίδι των εκμεταλλευτών, δεν μπορεί να είναι άλλη παρά η δημιουργία ταξικής συνείδησης και ως αποτέλεσμα αυτού οι συνεχόμενοι ταξικοί αγώνες με τον σκοπό την διάλυση του υπάρχοντος. Ουτοπία δεν είναι να πιστεύεις πως ο κόσμος θα αλλάξει, ουτοπία είναι να πιστεύεις πως ο κόσμος θα παραμείνει ίδιος.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

 

 

Πρωτοβουλία αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού

για αλληλεγγύη στους μετανάστες

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ – ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ!

Στις 6 Δεκεμβρίου 2008 ο δεκαπεντάχρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από σφαίρα μπάτσου στην οδό Μεσολογγίου στα Εξάρχεια. Αμέσως μετά, ο συγκεντρωμένος κόσμος της περιοχής πορεύεται προς το Πολυτεχνείο το οποίο καταλαμβάνεται και ακολουθούν καταλήψεις στην ΑΣΟΕΕ και τη Νομική. Ταυτόχρονα, ξεκινούν συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής οι οποίες εξαπλώνονται σε όλο το κέντρο της Αθήνας. Το ίδιο βράδυ, γίνονται πορείες σε όλο τον Ελλαδικό χώρο. Τις επόμενες μέρες, πραγματοποιούνται καταλήψεις σε σχολεία και μαθητικές πορείες, οι οποίες πολιορκούν τα αστυνομικά τμήματα, ενώ όλο και περισσότερος κόσμος κατεβαίνει στο δρόμο με συγκρουσιακές διαθέσεις.

Οι επιθέσεις σε τράπεζες, μεγαλοκαταστήματα και κρατικά κτήρια υιοθετούνται από το σύνολο των διαδηλωτών και τα επεισόδια λαμβάνουν τέτοια έκταση που είναι πρωτόγνωρη για τα δεδομένα του ελλαδικού χώρου. Η κατάσταση εντείνεται και παίρνει εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα τις καταλήψεις κεντρικών κτηρίων(δημαρχεία, εργατικά κέντρα, γραφεία της ΓΣΕΕ ), πάρκων, καλλιτεχνικών χώρων, κ.α. οι οποίοι λειτουργούν αυτοοργανωμένα μέσα από τις γενικές συνελεύσεις των καταληψιών τους.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη πέρα από μια έκρηξη οργής ήταν και η αφορμή για την αντίδραση των «από κάτω» απέναντι στην καταπιεστική πολιτική της εξουσίας και του κεφαλαίου. Ο Δεκέμβρης απέδειξε την ικανότητα της κοινωνίας να αντιδρά χωρίς την διαμεσολάβηση κομματικών και άλλων φορέων, αψηφώντας την έντονη κρατική καταστολή. Αμέσως μετά το τέλος της εξέγερσης η βία της εξουσίας αυξάνεται, με την τοποθέτηση ακόμα περισσότερων αστυνομικών δυνάμεων στους δρόμους των πόλεων, τις συλλήψεις, τους ξυλοδαρμούς πολιτών καθώς και την πριμοδότηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού προκειμένου η κυριαρχία να κερδίσει το έδαφος που έχασε από την εξέγερση.

Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε ένα μνημόσυνο γιατί ο κοινωνικός – ταξικός ανταγωνισμός συνεχίζεται καθημερινά. Τον τελευταίο καιρό, η κοινωνία μας με αφορμή την οικονομική κρίση αναδιαρθρώνεται. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μένουν άνεργοι ή αναγκάζονται να δουλεύουν χωρίς ασφάλιση, με ελαστικά ωράρια, ακόμα και 12ωρα, προκειμένου να καταφέρουν να αποτρέψουν την φυσική τους εξόντωση. Η εκ-παίδευση υποτάσσεται πλήρως στους κανόνες και τις επιταγές της αγοράς (δηλαδή στα χέρια των λίγων). Γενικότερα, βιώνουμε μία συνολική επίθεση του κεφαλαίου, με τις ευλογίες του κράτους, στην κοινωνία, με μοναδικό σκοπό να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του.

Απέναντι σε όλη αυτή την επίθεση, απάντηση δεν μπορούν να είναι οι επετειακές πορείες, αλλά η δημιουργία από σήμερα κιόλας δομών και σχέσεων αλληλεγγύης και άμεσης δημοκρατίας, με αντιιεραρχικά ταξικά σωματεία, ελευθεριακά σχολεία, συμβούλια γειτονιάς, κοινωνικά κέντρα, ταμεία αλληλοβοήθειας, κλπ. μεταξύ των καταπιεσμένων σε όλους τους κοινωνικούς χώρους (σχολεία, σχολές, χώροι εργασίας, γειτονιές), ώστε η επόμενη εξέγερση που θα ξεσπάσει να αποτελέσει ένα από τα μέσα για το πέρασμα από τη σημερινή βαρβαρότητα σε μία κοινωνία ελευθερίας και ισότητας.

 

 

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2010

Ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο σε εφτά μέρες… Και ο Φιλαλήθης (θεός του πανεπιστημίου) συμφώνησε

Στις 19-20/11 το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Παν/μίου Ρεθύμνου οργάνωσε διήμερο εκδηλώσεων οικονομικής ενίσχυσης στο χώρο του πανεπιστημίου, το οποίο περιλάμβανε προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ, συζητήσεις, παρουσίαση βιβλίου, γλέντι με φαγητό, ζωντανή μουσική και πάρτι. Η πρώτη μέρα ήταν κυρίως αφιερωμένη στον αντιφασισμό και τον αντιρατσισμό και η δεύτερη στο φοιτητικό κίνημα του 2006-’07.

Aπό την πρώτη στιγμή ο αντιπρύτανης Φιλαλήθης εκπροσωπώντας αυθαίρετα την πρυτανεία, προσπάθησε με κάθε μέσο να εμποδίσει και να σαμποτάρει το διήμερο. Τα μέσα που χρησιμοποίησε ήταν να αναγκάσει το προσωπικό του παν/μίου να απαγορεύει την είσοδο και να διαπληκτίζεται με όποιον ήθελε να περάσει την πύλη από το απόγευμα της παρασκευής και  μετά. Ταυτόχρονα, έλεγχε την κατάσταση με προσωπικά τηλεφωνήματα στην πύλη, ζητώντας να του δηλωθούν τα προσωπικά στοιχεία ατόμων του Στεκιού για να τα χρησιμοποιήσει όπως νομίζει. Παράλληλα, ακολούθησε τακτική εκφοβισμού τοποθετώντας για κάποιες ώρες μέλη της ασφάλειας με πολιτικά έξω από το πανεπιστήμιο.

Με αφορμή λοιπόν το γεγονός ότι οι εκδηλώσεις του διημέρου έγιναν κανονικά και οι απολυταρχικές πρακτικές του δεν καρποφόρησαν, ο αντιπρύτανης φορώντας το προσωπείο της «δημοκρατίας» –που ενίοτε φορούν τα απολυταρχικά καθεστώτα- και επιδιώκοντας να βολιδοσκοπήσει τις διαθέσεις, κάλεσε τη φοιτητική κοινότητα σε συζήτηση γύρω από την ελεύθερη προσβασιμότητα στον πανεπιστημιακό χώρο.

Εκεί δεν έχασε ούτε λεπτό, εξαπολύοντας άμεση επίθεση στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι. Αρχικά ισχυρίστηκε ότι το ζήτημα είναι τεχνικό, δηλαδή υπήρχε έλλειψη αιθουσών διδασκαλίας. Αυτό προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των φοιτητών, αφού είναι γνωστό ότι εμπορικές επιχειρήσεις έχουν πάρει εργολαβία τη σίτιση και άλλες υπηρεσίες μέσα στο πανεπιστήμιο, οι οποίες απασχολούν πολύ περισσότερες αίθουσες απ’ ότι το Στέκι. Στο σημείο αυτό ξεμπρόστιαστηκε και αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι πρόκειται για «θέμα ουσίας», καθώς ο χώρος του Στεκιού αποτελεί άβατο και γκέτο μέσα στο πανεπιστήμιο. Μάλιστα, με τη συγκεκριμένη άποψη συμφώνησε και ο κύκλος από τα παπαγαλάκια της ΠΑΣΠ που τον περιέβαλε.

Όποιος έκανε τον κόπο να διαβάσει έστω κι ένα από τα κείμενα που έχουν βγει από το Αυτοδιαχειριζόμενο  Στέκι, θα γνώριζε ότι είναι ένας ελεύθερος, αυτοδιαχειριζόμενος, κοινωνικός χώρος, αντιεμπορευματικός και ανοιχτός όχι μόνο σε όλη τη φοιτητική κοινότητα, αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία. Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, χωρίς διάκριση σε καθοδηγητές και σε καθοδηγούμενους, διευθύνοντες και εκτελεστές. Γι’ αυτό τον λόγο το στέκι είναι ανοιχτό σε οποιονδήποτε θελήσει να συμμετέχει και να συνδιαμορφώσει ισότιμα για τη λειτουργία του, κλειστό όμως για αυτόν που θα θελήσει να περάσει την κομματική του γραμμή. Οι απόψεις που εκφράζονται μέσα από το στέκι στηρίζονται στην ελευθερία, την ισοτιμία και την αλληλεγγύη. Προφανώς λοιπόν, πρόκειται για θέμα ‘ουσίας’…

Είναι τραγελαφικό που ο κος Φιλαλήθης (μόνο κατ’ ευφημισμό) χρωματίζει το στέκι ως άβατο, τη στιγμή που ο ίδιος –σύμφωνα με λεγόμενά του στη συζήτηση- επιδιώκει να κάνει το ίδιο το πανεπιστήμιο άβατο για όλους, εκτός από τους φοιτητές και όσους εργάζονται εντός, α, ναι, και τους μπάτσους. Στην ουσία επιδιώκει να εφαρμόσει στην πράξη τους νόμους των Κουτσίκου και Διαμαντοπούλου, αδιαφορώντας που σύσσωμη η φοιτητική κοινότητα έχει έρθει σε ρήξη μ΄ αυτούς και εξακολουθεί να αγωνίζεται εναντίον τους. Επιδιώκει το πανεπιστήμιο της εμπορευματοποίησης  και των μάνατζερ, όπου θα παράγονται αυτοματοποιημένα μυαλά, έτοιμα να πάρουν τις θέσεις τους στα γρανάζια της μηχανής του συστήματος, ενώ η δωρεάν παιδεία και το πανεπιστημιακό άσυλο θα έχουν για τα καλά μπει στα νεκροκρέβατά τους.

Το πανεπιστήμιο δεν είναι μια γυάλα απομονωμένη από το κοινωνικό σύνολο αλλά αποτελεί κομμάτι της κοινωνίας. Συνεπώς, οι ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις  που οδηγούν σε κοινωνικούς αγώνες και κινήματα αντανακλώνται και συνεχίζονται και στο ίδιο το πανεπιστήμιο. Μάλιστα, όπως μας διδάσκει η ιστορία, πολλές φορές το πανεπιστήμιο έχει αποτελέσει χώρο πολιτικών ζυμώσεων που έχουν πυροδοτήσει σημαντικά κινήματα στα οποία οφείλουμε πολλά από τα σημερινά μας κεκτημένα.  Ένα απ΄ αυτά είναι το άσυλο το οποίο διασφαλίζει την ελευθερία έκφρασης και πολιτικής σύγκρουσης και πρέπει να είναι ανοιχτό σε όλους αφού έχει κατακτηθεί μέσα από αιματηρούς κοινωνικούς αγώνες.

Μάλιστα, το πανεπιστημιακό άσυλο δεν αποτελεί νομοθετικό ζήτημα, όπως διακηρύττουν κάποιοι, αποτελεί ζήτημα ουσίας, είναι αντικείμενο συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στην εκάστοτε κεντρική εξουσία και τους κοινωνικά  και ταξικά καταπιεσμένους.

Για όλους αυτούς λοιπόν, τους λόγους βρισκόμαστε απέναντι κε Φιλαλήθη. Έτσι, γίνεται εμφανές ποιο είναι το «πρόβλημα ουσίας» γύρω από τη λειτουργία και τη δράση του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού στο πανεπιστήμιο · προφανώς αυτοί που λειτουργούν με δομές αντίθετες στο σύστημα συγκρούονται με τους υπηρέτες και υποστηρικτές του συστήματος (γνωστοί και ως προσκυνημένοι, ρουφιάνοι κλπ), προφανώς η «εξουσία» –όποιο πρόσωπο και αν έχει- πρέπει να βρίσκει τρόπο να καταστέλλει αυτούς που αγωνίζονται εναντίον της. Η πρυτανεία επιχειρεί να φιμώσει το στέκι με κάθε τρόπο γιατί ενοχλεί την ίδια και τον κύκλο πολιτικοοικονομικών συμφερόντων γύρω της. Με τον τρόπο αυτό τάσσεται αυτόματα με την πλευρά αυτών που έκαψαν το στέκι την 23η Οκτωβρίου αφήνοντας τα ναζιστικά τους σύμβολα στους τοίχους και τους παρέχει νομιμοποίηση. Η αλήθεια είναι ότι ο εμπρησμός του στεκιού, ιδιαίτερα τη δεδομένη περίοδο, εξυπηρετεί μια χαρά τα συμφέροντα της πρυτανείας και του κύκλου της· άλλωστε εκεί που δε φτάνει το γκλομπ του μπάτσου φτάνει το χέρι του φασίστα.

Ό,τι και να κάνουν, ο χώρος του στεκιού θα παραμείνει ως έχει, με τα χαρακτηριστικά και τις δομές που έχει και θα τον υπερασπιζόμαστε αγωνιζόμενοι ενάντια σε κάθε εξουσιαστική πρακτική και συμπεριφορά.

 

 

Υ.Γ: Κε Φιλαλήθη μην το πάρετε ως προσωπική επίθεση, απλώς οι θεσμοί ενσαρκώνονται από κάποια πρόσωπα.

Ψήφισμα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού για την γενική συνέλευση του πανεπιστημίου Κρήτης 25.10.2010

Τα ξημερώματα της Κυριακής 24.10.2010 και ώρα 00.30 π.μ πραγματοποιήθηκε εμπρηστική επίθεση στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι του πανεπιστημίου Ρεθύμνου, ενώ αυτό τελούσε υπό κατάληψη ενάντια στο νέο νόμο-πλαίσιο για την παιδεία.  Οι δράστες, αφού παραβίασαν τον χώρο συγκέντρωσαν βιβλία, έντυπα, έπιπλα και άλλα αντικείμενα, τα περιέλουσαν με εύφλεκτο υλικό και στη συνέχεια έβαλαν φωτιά, τοποθετώντας δύο γκαζάκια. Από την φωτιά και την έκρηξη ο κύριος χώρος του στεκιού καταστράφηκε ολοσχερώς ενώ προκλήθηκαν ζημίες και στην αίθουσα ΕΚ που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το στέκι.

Η φύση της ενέργειας αυτής, σε συνδυασμό με τα νεοναζιστικά-εθνικιστικά σύμβολα τα οποία βρέθηκαν  ζωγραφισμένα με σπρέι στο εσωτερικό του στεκιού, καταδεικνύουν το ποιοι  κρύβονται πίσω από αυτό το χτύπημα. Η επίθεση σε έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο, ανοιχτό σε οποιονδήποτε θέλει να συνδιαμορφώσει ισότιμα, χωρίς κομματικές ταυτότητες, μέσα από αδιαμεσολάβητες διαδικασίες, είναι μία επίθεση ενάντια σε όποιον επιθυμεί να εκφράζεται και να δραστηριοποιείται ελεύθερα εντός ή εκτός του πανεπιστημίου.

Το περιστατικό αυτό εντάσσεται σε μία ευρύτερη στρατηγική κατά του  φοιτητικού κινήματος και  υπονομεύει το άσυλο, αφού έγινε σαν άμεση αντίδραση στην δυναμική πανεκπαιδευτική πορεία ενάντια στην σύνοδο των πρυτάνεων που πραγματοποιήθηκε στο Ρέθυμνο. Καταγγέλλουμε αυτές τις φασιστικές πρακτικές που στοχεύουν στην καταστολή των κοινωνικών αγώνων και την καταπάτηση του ασύλου.

Καμία παρακρατική ενέργεια δεν μας τρομοκρατεί. Ότι και να κάνουν θα μας βρίσκουν μπροστά τους.

 

Καλούμε σε αντιφασιστική-πανεκπαιδευτική διαδήλωση την Τρίτη  στις 6 μ.μ  στο Δημαρχείο.